Kendimi bu aralar iyi hissetmiyorum.
Hastalıklar,geç kalmışlıklar,ölümler....
Hem de çok genç ölümler...
Niye diye sormadan edemiyorum.
İsyankar olmayayım diyorum ama beceremiyorum.
Sabrım zorlanıyor,canım sıkılıyor,içim acıyor.
Üzgün yanım mutlu yanıma kızıyor.
Mutlu yanım yaşayamadığına isyankar...
Küçükken birlikte oyun oynadığım arkadaşım terk eylemiş bu diyarı.
Trafik kazaları...İstemiyorum ehliyet mehliyet...
Kızgınım hayat sana.Seninle aramı iyi tutayım diyorum ama sınırlarımı zorluyorsun.
Çocuklarını kaybetmiş annelerin feryatlarıyla dolduruyorsun beynimi.
Zamanında uğruna gözyaşları döktüğüm isteklerimi şimdi seriyorsun ayaklarıma.
Çok geç...
Kızgınım ama daha çok üzgünüm.Çünkü anlıyorum,çünkü ben de aynılarını yaşadım.
Ama üzüntüm kızgınlığıma ağır basıyor.
Oldum olası becerememişimdir zaten sana kızıgın kalmayı.
Bu sefer de böyle olsun!!!
26 Temmuz 2010 Pazartesi
2 Nisan 2010 Cuma
Doğdum
Her sene yeniden doğmak ya da doğuyormuş gibi yapmak...
Keşke her doğum gününde hayata yeniden,sıfırdan başlasak...
Hep istediğimiz yaşta ve zamanda çakılı kalsak...
Her yeni yaşın güzellikleri eskitmemesini sağlasak.
Mutlulukların hep en güzel anlarında kalsak.
Ne biz ne de hissettiklerimiz eskise...
...............................................................
Böylesi doğrudur belki de...
Belki de...
Evet,doğrusu bu.
Keşke her doğum gününde hayata yeniden,sıfırdan başlasak...
Hep istediğimiz yaşta ve zamanda çakılı kalsak...
Her yeni yaşın güzellikleri eskitmemesini sağlasak.
Mutlulukların hep en güzel anlarında kalsak.
Ne biz ne de hissettiklerimiz eskise...
...............................................................
Böylesi doğrudur belki de...
Belki de...
Evet,doğrusu bu.
17 Mart 2010 Çarşamba
Mucize
Müzik...
Hayatımda hep olan ama aslında hiç olamayan müzik.
Şimdi varsın.
Nasıl oldu da hiç beklemediğim bir anda çıktın karşıma?
Bilmek istemiyorum.
Çünkü mucizelere inanıyorum.
Ve her gün bu mucizeye ve sana daha çok aşık oluyorum...
Hayatımda hep olan ama aslında hiç olamayan müzik.
Şimdi varsın.
Nasıl oldu da hiç beklemediğim bir anda çıktın karşıma?
Bilmek istemiyorum.
Çünkü mucizelere inanıyorum.
Ve her gün bu mucizeye ve sana daha çok aşık oluyorum...
15 Mart 2010 Pazartesi
Şimdi?
Bir zamanlar hep gitmek istedim.Gitmek,unutmak,bulamadığım huzuru bulmak,aşkı bulmak...
Ve gittim...
Unutacağıma daha çok düşündüm.
Düşündükçe bulduğum huzur batmaya başladı.
Ben huzursuzlandıkça sevemedim,aşka kapılarımı kapattım.
Ama dayandım.
Gurur var bir kere.
Kendin ettin kendin buldun diyenler dünyası burası.Gitsen de aynı, kalsan da aynı, dönsen de...
Sonra döndüm.
Şimdi mi?
Şimdisini siz söyleyin.Çünkü ben yaşıyorum.
Ve gittim...
Unutacağıma daha çok düşündüm.
Düşündükçe bulduğum huzur batmaya başladı.
Ben huzursuzlandıkça sevemedim,aşka kapılarımı kapattım.
Ama dayandım.
Gurur var bir kere.
Kendin ettin kendin buldun diyenler dünyası burası.Gitsen de aynı, kalsan da aynı, dönsen de...
Sonra döndüm.
Şimdi mi?
Şimdisini siz söyleyin.Çünkü ben yaşıyorum.
23 Şubat 2010 Salı
Fırında patatesli,bir o kadar da düşünceli tavuk
Efendim uzun zamandır bloga yazmıyordum.
Kafa karışıklıkları,işsizlik,ablam 30 yaşında oldu eyvah ne yapmak lazım derken zaman akmış geçmiş.
Bu arada da geçen gün şifayı da kapmışım bir güzel.Yine nezleyim.Hayret...
Neyse, iki günlük benical bombardımanından sonra bir nebze kendime gelebildim.Gerçi kemiklerim ara ara hala sızlar halde,burnumsa sen ne yaparsan yap ben durmadan akmaya devam edeceğim diyor.
Bu sabah biraz daha enerjik uyandım. Aslında ilk uyandığım dakika ölüyorum sandım ama sonra kendi kendime: "Corc bunların hepsi senin kuruntuların.Haydi kalk kalk!" dedim. Kahvaltımı ettim.Sonra da geçtim bilgisayarın başına.
Öncelikle maillerimi kontrol ettim.Daha doğrusu okumadan çoğunu sildim.Bir ara şu istemediğim maillerin nasıl direkt junk'ıma gelmelerini sağlayabileceğimi öğrenmem lazım.Bütün bu düşünceler kafamın içinde ahenkle dans ederken birden aklıma buzdolabındaki tavuk butları geldi.Biz insanlar ne acayip mahlukatlarız yahu!!Junk ile tavuğun ne ilgisi var?Bunu galiba yemek yapmayı sevmeme bağlıyorum.Bir o kadar da yemeği sevmeme de tabii.
Hemen google.it'e tıkladım.Arama alanına "ricetta pollo al forno con patate" (fırında patatesli tavuk tarifi) yazdım. Niye gidip italyan sitelerinden fırında tavuk tarifi alıyorsun diye soracak olabilirsiniz. Ama galiba ben yemek yapmayı en çok İtalya'da sevdim. Halam'la yaşadığım süre içerisinde en mutlu olduğum anlar genellikle mutfakta olduğum anlardı.Halam gününün büyük bir bölümünü (yapacak daha önemli bir işi olmadığı sürece) mutfakta geçirirdi.Sınavlarım ve derslerim olmadığı müddetçe ben de onun yanında durup onu izlerdim.Bazen yardım ederdim.Bazen kritik bir yemek denediğinde doğal olarak yardım etmeme izin vermezdi.Bazense:"Bunu denemek ister misin?Al sen yap." derdi.Böylece tahmin edebileceğiniz üzere hayatımın en dobiş evresini İtalya'da halamla yaşarken geçirmiş oldum.
Konunun dışına çıktım sanıyorsanız yanılıyorsunuz.Çünkü ben bir yandan tarifi okurken diğer yandan aklımdan bunları geçiriyordum.Halamın yemeklerini özledim.Onun muhteşem mutfağını özledim.Yine o müthiş mutfağında yemek yaparken saçma saçma gülüşlerimizi özledim.Kısacası halamı özledim.
Evet...Ne diyorduk?Hah tavuk!Tarifi okuduktan sonra ellerimi bir güzel yıkadım ve mutfağa gittim.Buzdolabından tavuk butlarını çıkardım.Aslında okuduğum tarif bütün bir tavuk kullanıyordu.Ama bunun bir önemi yok.Ha bütün tavuk, ha tavuk butu.Zaten tavuğun en sevdiğim bölümü buttur.Lezzetlidir,ağızda dağılır ve de en önemlisi kemiklidir.Kemikli olduğu için fırında çok fazla kurumaz eti.Tam kıvamında bir sululukla kalır.
Efendim bu önemli ayrıntılardan sonra gelelim uygulamaya.Tavuk butlarını alıp bir güzel sudan geçirdim.Sonra kağıt peçete ile iyice kuruladım.Gerçi bugün satın aldığımız piliçlerde çok tüy olmuyor ama ben yine de butların derisini direkt ocağa tuttum belki bir iki tüy kalmıştır diye.Bunları yaptıktan sonra dört beş tane(şimdi hatırlamıyorum ama galiba dört taneydi)orta büyüklükte patatesi soydum.Güzelce yıkadıktan sonra iri parçalar halinde kestim.Ardından bir kaba dört yemek kaşığı zeytinyağı, bol rosmarino yani biberiye, 2 diş sarmısak , karabiber ve tuz koyup karıştırdım. Tarifte sarmısağı elinizle biraz ezdikten sonra zeytinyağına eklerseniz sosunuz daha lezzetli olur yazıyordu.Ben de sadık bir okuyucu olarak sarmısakları zeytinyağına elimle ezdikten sonra ilave ettim. Bu arada eğer biz biberiye bulamıyoruz, (Bu koca bir yalan olur.Çünkü artık her süpermarkette var.)evde kullanmıyoruz ya da sevmiyoruz diyorsanız yerine kekik kullanabilirsiniz.
Bütün bunları yaptıktan sonra işiniz artık çok kolay.Eğer evinizde yağlı fırın kağıdı yoksa (ki bende yoktu)tepsinize bir fırça yardımıyla bir miktar hazırladığınız sostan sürün.Ardından üstüne keskin bir bıçak yardımıyla bir iki çizik attığınız butlarla patatesleri yağlanmış tepsinize yerleştirin.Son olarak da arta kalan sosu patates ve tavukların üstüne boca edin.Bu arada sosun her yere eşit dağılmış olmasına dikkat edin ama.
Önceden 200 derecede ısıtılmış fırında yaklaşık 1 saat boyunca patatesli tavuklarınızı pişirin."Bunun tam bir zamanlaması yok mu?","Nereden anlayacağım piştiğini?" diye soracak olursanız artık o sizinle yemeğiniz arasında olan bir şey.Ben karışamam.Kiminin tavuğu 1 saatte pişer, kimininki 40 dakikada.Yemeğinizin ne zaman piştiğini ancak siz, yemek sahipleri anlarsınız.Ama bu konuda size verebileceğim bir tavsiye var tabiiki de. Patateslerin pişip pişmediğini anlamak zor değildir.Fırını açarsın,çatalını patatese batırırsın. Zaten çatalın patatese batışından her şey anlaşılır.Ha ben yine de anlamam diyorsanız o zaman çıkarın bir patates,tadına bakın.Tavuk içinse yine aynı uygulama geçerli.Çatalı tavuğa batırdığında tavuktan kan geliyorsa henüz pişmemiş demektir.Yok kan gelmiyorsa,derisi muazzam bir şekilde kızarmışsa o zaman o tavuk olmuştur.
Size küçük bir ipucu daha."Peki yaptığım sosa rağmen tavuğum ya çok kuru olursa?" diye endişeleniyorsanız,fırınınıza tepsinizin altına gelecek şekilde bir cam kabın içine su koyun.O zaman tavuğunuzun kurumayacağından emin olabilirsiniz.
O zaman bana da sana da afiyet olsun!!!
Kafa karışıklıkları,işsizlik,ablam 30 yaşında oldu eyvah ne yapmak lazım derken zaman akmış geçmiş.
Bu arada da geçen gün şifayı da kapmışım bir güzel.Yine nezleyim.Hayret...
Neyse, iki günlük benical bombardımanından sonra bir nebze kendime gelebildim.Gerçi kemiklerim ara ara hala sızlar halde,burnumsa sen ne yaparsan yap ben durmadan akmaya devam edeceğim diyor.
Bu sabah biraz daha enerjik uyandım. Aslında ilk uyandığım dakika ölüyorum sandım ama sonra kendi kendime: "Corc bunların hepsi senin kuruntuların.Haydi kalk kalk!" dedim. Kahvaltımı ettim.Sonra da geçtim bilgisayarın başına.
Öncelikle maillerimi kontrol ettim.Daha doğrusu okumadan çoğunu sildim.Bir ara şu istemediğim maillerin nasıl direkt junk'ıma gelmelerini sağlayabileceğimi öğrenmem lazım.Bütün bu düşünceler kafamın içinde ahenkle dans ederken birden aklıma buzdolabındaki tavuk butları geldi.Biz insanlar ne acayip mahlukatlarız yahu!!Junk ile tavuğun ne ilgisi var?Bunu galiba yemek yapmayı sevmeme bağlıyorum.Bir o kadar da yemeği sevmeme de tabii.
Hemen google.it'e tıkladım.Arama alanına "ricetta pollo al forno con patate" (fırında patatesli tavuk tarifi) yazdım. Niye gidip italyan sitelerinden fırında tavuk tarifi alıyorsun diye soracak olabilirsiniz. Ama galiba ben yemek yapmayı en çok İtalya'da sevdim. Halam'la yaşadığım süre içerisinde en mutlu olduğum anlar genellikle mutfakta olduğum anlardı.Halam gününün büyük bir bölümünü (yapacak daha önemli bir işi olmadığı sürece) mutfakta geçirirdi.Sınavlarım ve derslerim olmadığı müddetçe ben de onun yanında durup onu izlerdim.Bazen yardım ederdim.Bazen kritik bir yemek denediğinde doğal olarak yardım etmeme izin vermezdi.Bazense:"Bunu denemek ister misin?Al sen yap." derdi.Böylece tahmin edebileceğiniz üzere hayatımın en dobiş evresini İtalya'da halamla yaşarken geçirmiş oldum.
Konunun dışına çıktım sanıyorsanız yanılıyorsunuz.Çünkü ben bir yandan tarifi okurken diğer yandan aklımdan bunları geçiriyordum.Halamın yemeklerini özledim.Onun muhteşem mutfağını özledim.Yine o müthiş mutfağında yemek yaparken saçma saçma gülüşlerimizi özledim.Kısacası halamı özledim.
Evet...Ne diyorduk?Hah tavuk!Tarifi okuduktan sonra ellerimi bir güzel yıkadım ve mutfağa gittim.Buzdolabından tavuk butlarını çıkardım.Aslında okuduğum tarif bütün bir tavuk kullanıyordu.Ama bunun bir önemi yok.Ha bütün tavuk, ha tavuk butu.Zaten tavuğun en sevdiğim bölümü buttur.Lezzetlidir,ağızda dağılır ve de en önemlisi kemiklidir.Kemikli olduğu için fırında çok fazla kurumaz eti.Tam kıvamında bir sululukla kalır.
Efendim bu önemli ayrıntılardan sonra gelelim uygulamaya.Tavuk butlarını alıp bir güzel sudan geçirdim.Sonra kağıt peçete ile iyice kuruladım.Gerçi bugün satın aldığımız piliçlerde çok tüy olmuyor ama ben yine de butların derisini direkt ocağa tuttum belki bir iki tüy kalmıştır diye.Bunları yaptıktan sonra dört beş tane(şimdi hatırlamıyorum ama galiba dört taneydi)orta büyüklükte patatesi soydum.Güzelce yıkadıktan sonra iri parçalar halinde kestim.Ardından bir kaba dört yemek kaşığı zeytinyağı, bol rosmarino yani biberiye, 2 diş sarmısak , karabiber ve tuz koyup karıştırdım. Tarifte sarmısağı elinizle biraz ezdikten sonra zeytinyağına eklerseniz sosunuz daha lezzetli olur yazıyordu.Ben de sadık bir okuyucu olarak sarmısakları zeytinyağına elimle ezdikten sonra ilave ettim. Bu arada eğer biz biberiye bulamıyoruz, (Bu koca bir yalan olur.Çünkü artık her süpermarkette var.)evde kullanmıyoruz ya da sevmiyoruz diyorsanız yerine kekik kullanabilirsiniz.
Bütün bunları yaptıktan sonra işiniz artık çok kolay.Eğer evinizde yağlı fırın kağıdı yoksa (ki bende yoktu)tepsinize bir fırça yardımıyla bir miktar hazırladığınız sostan sürün.Ardından üstüne keskin bir bıçak yardımıyla bir iki çizik attığınız butlarla patatesleri yağlanmış tepsinize yerleştirin.Son olarak da arta kalan sosu patates ve tavukların üstüne boca edin.Bu arada sosun her yere eşit dağılmış olmasına dikkat edin ama.
Önceden 200 derecede ısıtılmış fırında yaklaşık 1 saat boyunca patatesli tavuklarınızı pişirin."Bunun tam bir zamanlaması yok mu?","Nereden anlayacağım piştiğini?" diye soracak olursanız artık o sizinle yemeğiniz arasında olan bir şey.Ben karışamam.Kiminin tavuğu 1 saatte pişer, kimininki 40 dakikada.Yemeğinizin ne zaman piştiğini ancak siz, yemek sahipleri anlarsınız.Ama bu konuda size verebileceğim bir tavsiye var tabiiki de. Patateslerin pişip pişmediğini anlamak zor değildir.Fırını açarsın,çatalını patatese batırırsın. Zaten çatalın patatese batışından her şey anlaşılır.Ha ben yine de anlamam diyorsanız o zaman çıkarın bir patates,tadına bakın.Tavuk içinse yine aynı uygulama geçerli.Çatalı tavuğa batırdığında tavuktan kan geliyorsa henüz pişmemiş demektir.Yok kan gelmiyorsa,derisi muazzam bir şekilde kızarmışsa o zaman o tavuk olmuştur.
Size küçük bir ipucu daha."Peki yaptığım sosa rağmen tavuğum ya çok kuru olursa?" diye endişeleniyorsanız,fırınınıza tepsinizin altına gelecek şekilde bir cam kabın içine su koyun.O zaman tavuğunuzun kurumayacağından emin olabilirsiniz.
O zaman bana da sana da afiyet olsun!!!
12 Şubat 2010 Cuma
Bilseydim...
Kimseye zarar vermek değil niyetim.
Kimsenin keyfini bozmak da değil.
Niye diye sorma, ben de bilmiyorum.
Sadece üzgünüm...
Kimsenin keyfini bozmak da değil.
Niye diye sorma, ben de bilmiyorum.
Sadece üzgünüm...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
